Als er één ding is, dat ik de voorbije paar maanden geleerd heb, dan is het wel dat ik, telkens er een CD van het Italiaanse Radici Music Records op mijn deurmat belandt, mag uitkijken naar een bijzonder avontuur De mensen daar schijnen er -gelukkig voor ons- een soort erezaak van te maken de luisteraars te verrassen met de meest uiteenlopende en ongebruikelijke projecten of stemmen en één ding is alvast consequent in hun aanpak: de kwaliteitseisen blijken streng te zijn…

Neem nu dit project van pianiste/componiste/zangeres/auteur Paola Massoni: de vrouw -overigens gezegend met een prachtige sopraanstem- schreef ruim acht jaar geleden een theatertekst in de vorm van een trilogie, getiteld “I Misteriosi Mondi di Mèlia” waarin een soort initiatiereis werd neergezet in drie hoofdstukken (“Il Sogno”,”Il Viaggio” “La Visione” ofte “De Droom”, “De Reis” en “De Visie). Het bleek een veeleisende onderneming te zijn, waarin Massoni al haar creativiteit en passie kwijt kon. Nochtans belandde het een beetje op een zijspoor, toen zij zich, allicht deels om den brode, nog uitsluitend op haar zangcarrière ging toeleggen. De tekst van de trilogie werd in 2018 ingestuurd naar de “International Literature Competition Città de Pontremoli” waar Massoni zowaar bekroond werd in de categorie “theaterteksten” en vanaf dat moment zag de veelzijdige dame zich genoodzaakt het hele project verder uit te werken.

Composities, gaande van pop tot electro, van madrigaal tot operette werden uitgeschreven, er moest een ensemble bijeengezocht worden om de dingen live te kunnen spelen, een dirigent was noodzakelijk, net als een dansgezelschap dat de theatrale aspecten kracht kon bijzetten en de nodige musicologische inbreng werd eraan toegevoegd. Het resultaat werd uiteindelijk opgevoerd in Massoni’s Lucca en wat ondergetekende de voorbije dagen meermaals mocht beluisteren, is een selectie van 80 minuten uit de trilogie rond de denkbeeldige nimf Mèlia, half godin en half mens, die in een wereld rondwaart die deels mythe en deels werkelijkheid is en die beetje bij beetje zichzelf en haar positie in die al dan niet bestaande wereld ontdekt. Drie fasen dus : de droom, de reis en het inzicht, worden muzikaal uitgebeeld, met de tussenstappen als “catharsis”, “ontvankelijkheid” en “benul” er bovenop, om uiteindelijk te leiden tot de positionering van Mèlia als wezen, midden de schoonheid waar ze al te vaak aan voorbijging, maar die, bij nader inzien, al die tijd de kern van haar bestaan is geweest.

Klinkt misschien allemaal wat ingewikkeld, maar het is allemaal op een zodanig knappe manier uitgewerkt, dat een mens begint te hopen dit één keer live in een theater te mogen meemaken. De zang van Massoni is nergens minder dan indrukwekkend, de manier waarop ze klassiek met (hyper)-modern weet te verzoenen, is heel verfrissend en de inbreng van het vierkoppige koortje als aanvulling/tegengewicht bij de stem van Massoni maakt deze theatrale belevenis heel erg toegankelijk. De website en de Facebookpagina bieden overigens pakken info over het bijhorend boek en hoe je foto’s kunt bekijken van de live-uitvoering van dit heerlijke stukje hedendaags klassiek muziektheater.

(Dani Heyvaert)